Verval...: ik had graag een rustige dag willen hebben, in eigen huis maar nee hoor, de plannen wijzigde. De 1 wilde naar de stad en de ander sloot zich aan. 'Zijn we er een keer uit, we zijn er in al meer dan een jaar niet geweest." Met zijn allen in de auto en naar de stad, goed humeur mee, zover ik het kon opbrengen. 1ste doel, auto wassen, we kregen het als cadeautje. Wat een luxe voor ons karretje, daar ging hij door de wasstraat; spuiten, wassen, boenen, drogen. Wij liepen door een gang ernaast naar buiten. Wat een schimmellucht, wat een bouwval, Nederland in verpaupering, ik had het al vaker gezien, maar nu stond ik er met de neus boven op, midden in. Oke, naar het centrum, de kids hun eigen weg en wij liepen daar. Ongelooflijk, de helft vrijwel verdwenen, schreeuwende advertenties over kortingen tot wel... ja ja... we hebben nog nooit zoveel zooi gezien, kwaliteit is ver te zoeken, de winkels met kwaliteit waren vrijwel allemaal verdwenen. Overal hetzelfde aanbod van goedkoop, prul en regelrecht na 1 x de prullenbak in. Ook waren er winkels die maar 1 prijssticker hanteerde, misschien te maken met de crisis; verschillende prijsstickers gebruiken te duur. Je weet het niet. Een paar gelegenheden deden het goed, de vele snacktenten, want gegeten dat wordt er, als het maar vet en snack is. Verveelde gezichten, veel mensen en echt veel jongeren met problemen aan de benen en bekken. Ook niet verwonderlijk, suikers, frisdranken tasten onze beenderen aan, moet je maar niet verder vertellen hoor. Verdwaasd stonden we in de promenade te kijken, we hadden het gehad, helemaal gehad, dit is voorbij... de boel is in verval en wordt niet meer opgebouwd. Ons pubertje sluit zich bij ons aan; mam, hier is niets aan, prul en duur.' De economie creert verlangen, we zijn gewend om onze verlangens door buiten ons te vervullen, we wilden meer en meer en de economie, het zakendoen maakte hier gebruik van. Elk jaar weer nieuwe mode, nieuwe auto's nieuwe huizen, nieuwe inrichtingen en onze verlangens werden gevoed. Hadden we het nodig? welnee, was een nieuwe beter, nou, het werd er in ieder geval niet beter op. Maar we wilden meedoen, want de buren hadden ook en je kon er over meepraten, men kon niet achterblijven. Nu is het in verval, de illusie valt uiteen, en velen hebben het niet door. Het menselijke brein is in verval, in ontbinding, er wordt geen nieuw aanbod verzonnen, geen nieuw verlangen gecreerd, maar de verlangens zitten nog gevangen in het menselijk ego! Ik hoef voorlopig geen dagje uit meer, we verzinnen wel iets anders maar het is ook goed om de realiteit te zien en te voelen!