Geef mij de stilte…; Geef mij de stilte, niet makkelijk, de diepte opent zich en ik kom mezelf tegen in wie, wat ik gedaan heb in het leven. Het vele kritiek, aan de kant geschoven en een gevoel van machteloosheid; dit heb ik eerder meegemaakt! De zondvloed trekt aan, het is ook nodig, enkel door lijden wordt men bewust. We zijn te ver gegaan, het zal allemaal wel los lopen, een veel gehoorde kreet! De mens wilde niet, klampt zich vast aan materie, aan mensen en familie, aan het bekende. Maar nu zal veel verdwijnen, de zondvloed trekt aan, om het licht, liefde in alles en iedereen te laten schijnen. Liefde is het gebrek, oprechte zelf_liefde en liefde voor alles dat is.
Geef mij de stilte, niet makkelijk, maar ik koos hiervoor; de diepte, dieper gaan om de onderste steen boven te halen!