Einde…; Aan alles is te zien, te voelen dat we het einde meemaken. Zichtbaar, voelbaar in de buitenwereld. Mensen die vasthouden, mensen die groeien, ze komen dagelijks afwisselend op je pad. Mensen die denken dat ze alles weten, denken dat ze vechten voor een goede zaak. Mensen die stilzwijgend hun liefde doorgeven zonder verwachtingen, gewoon en zo behoort het te zijn. Dieper in onszelf, het geeft zoveel alsof er momenten zijn dat er zoveel kwartjes vallen zo perfect is ons universum, zo perfect is onze lange geschiedenis. Hebben we er iets van geleerd? Dit tijdperk is definitief voorbij, de wetenschap is ver doorgeschoten dat we ons als mens vrijwel verloren zijn in wetenschap en doorgedraaide communicatie. Maar er zaten ook belangrijke lessen in die we meenemen naar het nieuwe boek en we zullen nog veel meer herinneren, ieder op zijn manier… dan maar een niet gemakkelijke tijd want het laatste stuk is wat in onszelf zit, de angsten oplossen en staan of opstaan of herrijzen? Ach die woorden, ik raak de kluts steeds vaker kwijt in onze taal. Zal er ook wel bijhorend 😂