Versuft, verdwaasd en munt, wat ik voelde was een spiraal in razend tempo naar beneden gezogen en ik, opvallend genoeg, heel rustig. Sommige gedachte kwamen binnen en gaven me Kracht, ze waren immers mij met Liefde gegeven en ergens had ik ze veilig opgeborgen tot het juiste moment. Ooit voelde ik me anders, ik handelde uit gevoel, uit iets en vond het vreemd dat iedereen het moest zoeken in verhalen in boeken en naslagen en als ik het allemaal zo aanschouw, zoveel informatie en toch ook niet meer voldoende, niet alles is voedend behalve voor ons Ego; zie, dat helpt, kijk, dit klopt en nee, dit moet je doen, dit werkt... Nee, een omgekeerde wereld, we zijn aan het veranderen, maar de antwoorden zitten binnenin ons en we luisteren niet. Het is alsof we nog te veel ruis ontvangen en niet steeds de moeite doen om de frequentie steeds verfijnder af te stellen. Woorden zijn ons gegeven, achtergelaten door hen die ons voorgingen. Maar soms denk ik; had het maar achterwege gelaten, misschien dat het allemaal een stuk makkelijker gaat! En ja hoor; in Stilte en Rust vertellen jouw woorden het antwoord en laat maar weer gaan!
zaterdag 29 juni 2013
We rijden wat rond door de omgeving, stoppen ergens om even in het vroege zonnetje onder het genot van een kop koffie te genieten. Even relaxen, even samenzijn, weg van al het gebazel en geschreeuw. Op ons gemak lopen we door het dorpje en staan stil stil bij het 'Huis" nog even en het gaat snel met het verval en verpaupering. We lopen om het gebouw heen, ik hoor hem niet, verbaast ben ik zelf van de invallen. Een gebouw, eigendom van de gemeenschap en een gemeente beslist en laat het verpieteren en vervallen. Zo staan in heel Nederland nog meer van deze gebouwen, hun plicht gedaan en nu, nee, er wordt niet gekeken naar de burgers, er wordt niet gekeken naar ideeen. Wie zegt dat een idee vast omlijnt is? Een idee is een inval, een zaadje dat wordt gepoot, wordt verzorgt en gekoesterd en op een dag komt het boven de grond en schiet uit de lucht in, klaar voor de oogst, het vermenigvuldigt zich, het is niet alleen. Het is als Geboorte, Leven en Dood, maar sterven doet het niet. Behalve als het giftig, schadelijk voor het Milieu. Deze gebouwen staan te wachten op een nieuwe invulling ten behoefte van de Mens, klaar om te groeien voor het Nieuwe waar we ons nu al in bevinden. Thuisgekomen ben ik moe, oplossingen liggen voor de hand, elk mens heeft iets in zich om bij te dragen aan een SamenLeving waarin men niet wordt gehoord. Ik ga nog even in de tuin en de gedachten komen en gaan en ja hoor, daar ben ik weer, gewoon hier en nu, in het moment en ik geniet van alles dat groeit en bloeit.
vrijdag 28 juni 2013
'Je mag wel even hier wachten', Nee antwoord ik, ik ga even naar buiten. Even later zit ik onderaan de berg met het uitzicht op de akkers, het bos en de grauwe lucht. Paar mensen komen voorbij en groeten mij, ik groet vriendelijk terug. Het is goed om weer even hier te zijn, de grond onder mijn voeten, het uitzicht zo wel bekend. Hoe vaak ben ik hier niet geweest, mijn tranen laten stromen, geraasd, getierd, gebeden en gesmeekt om vervolgens weer in rust terug te keren. Ik besef, daar op dat bankje, dat ik zoveel heb gegeven, zoveel heb achtergelaten en het doet me pijn. Opnieuw weer een voelen en ik begrijp nu waarom ze zo bezorgt en twijfelend zijn. Het was ook wel een harde week, veel om de oren gekregen en elke x dacht ik, het is zo als het is, ik kan er niets aan veranderen, ik ga er niet tegenin. Besef wat je hebt, wat je kan en die momenten zijn voor ieder een Licht. Men spreekt over 'zweverigheid', de meeste mensen zijn zweverig, zweven tussen Aarde en Hemel, geen vaste grond onder de voeten, niet lopen hier op Aarde, niet voelen wie ze ze zijn, hun eigen waarheid verborgen. Zweven, pas op om niet te vallen, een ander vangt jou wel op, een ander zal jouw helpen. Te pas en onpas vinden we deze illusie terug, in relatie's, in politiek, in godsdiensten en spiritualiteit. Het is alsof ons Leven bestaat uit, daar zweven boven de grond, aan een zijde draadje hangt, knip, knip en we verliezen de Macht, onze controle, onze zekerheden. Kom niet te dichtbij het wordt te angstig. Ik kijk weer vooruit, tranen rollen over mijn wangen. Wat ben ik moe en ja, ik kan me voorstellen de Twijfel. Licht laten stralen houd in, verbonden te zijn met je voeten hier op Aarde en je hoofd in de wolken. Licht laten stralen, betekent niet Lief gevonden te worden, maar dat je van je jezelf houd en blijft staan bij je eigen Waarheid in Liefde doorleefde ervaringen. Allemaal zijn we naar de Aarde gekomen met een visie, met een doel, met iets, geef zelf er een woord aan. We zijn het vergeten en kijk nu om je heen, een waar slagveld is gaande. Herinner we je bent, met al je gevoel en je stem, dat is de Les die we allen hier willen leren. Resoluut sta ik op en wandel naar de bus. Het is ook tijd, ik wil weer terug naar mijn huis!
donderdag 27 juni 2013
De Nacht is voorbij, de Dag is begonnen van Duister naar het Licht. Buiten is het grauw en grijs, hier en daar een spat regen. Het maakt niet uit, het Licht schijnt in ieder van ons. Velen dolen rond, in verwarring,in emoties en houden vast aan. Maar ieder van ons heeft Liefde in zich. Stuur vandaag in Liefde, Liefde naar de Mens, Licht zal stralen. Liefde is niet altijd; poeslief te zijn, Liefde is ook raken, een wakker schudden in een wereld die gehuld is in Angst; begin maar, heel gewoon, met iemand een glimlach te schenken, een positieve gedachte, draai het om van emotie naar Liefde, van Duisternis naar Licht en Voel maar! Het Is zoals het Is!
Misschien is het het weer of misschien dat de vele verhalen weer voorbij gaan en ik die nu lees als toeschouwer. Ik kan er niet om me heen, wat een geschreeuw, zoveel angst, wat kan een mens elkaar veel aandoen. Wanhopig vastpakken aan elke strohalm die op hun pad komt, spartelend en tot het laatste blijven wijzen, eigenlijk naar wie? ze hebben immers toch zelf gekozen? Mijn Spiegeltje is bezorgt, nee, ik wil dat je weer vrolijk bent, maar samen voelen we weer even de pijn en als ik dan zomaar uit het niets een droom vertel, geeft zij weer er een negatieve draai aan. Oke, dan ga ik alleen, maar de eindfinish zal ik halen. Lachend zegt ze; maar ik ga mee hoor. Ik begin te ruimen, weer wil het niet vlotte, maar het geeft weer adem en een leeg hoofd. Nog meer ruimte, en eigenlijk, ach ik weet het ook niet meer! Het wordt tijd voor de Zomer, gewoon een gebrek aan Licht en Warmte, maar mijn huisje is opgeruimd, dus laat nu maar schijnen die Zon!
Stilte is nu op de plaats... het *Hart* weent, Verleden en Heden zijn 1. Verdwaasd zit ik te staren; heb ik iets gemist of moest het zo zijn? Is de Mens echt zo blind geweest of was het een gebrek aan? Ik vul niet in, mijn *Hart* weent. Laat mijn tranen het Leed maar wegspoelen. En opnieuw is het *Stil* in Mij, het moest even zo Zijn!
woensdag 26 juni 2013
Mijn stemmingen zijn vandaag net zoals grillig als het weer. De ene keer Zonnig en daarna bewolkt met af en toe een harde windstoot door me heen. Niets mis mee hoor, alhoewel, af en toe dacht ik wel; wat kruipt de dag voorbij, net alsof ik iets of wat verwacht. Zelfs de actie om dan maar te gaan soppen wilde nier vlotte, ik strandde gewoon en ging maar buiten zitten, gaf ook al niet echt de rust, bij het zien van de Tuin, o jee het onkruid groeit welig in een hoog tempo. Nee, ik blijf rustig zitten, een jonge vogel houd me gezelschap en ik merk dat ik rustig wordt. Ik loop naar binnen en schiet in de lach, al is het nog zo onrustig en en lees je de gekste dingen. Door de loop van de jaren ben ik omringt door mooie vrienden, al zien we elkaar haast niet. Voelen des te meer, ja ja, je kent me toch? Zekers, en wat ben ik dankbaar met deze mooie woordeloze banden. In het Leven is het een komen en gaan, men ontmoet en gaat weer uit elkaar. Maar sommige ontmoetingen blijven aanwezig, in het "Hart" . We hebben gekozen voor Groei en Liefde, deze banden zijn verbonden, al zien we elkaar dan niet! Ik kan er niet omheen, het was weer een mooie Dag!
Bij het ontwaken een Ander gevoel, iets is stevig in mij verankerd. Iets dat ik Zag als een oude les, angst voor de Her_Kenning en Nu, weggenomen door de Nacht, alsof een Kracht mij doordringt en omsluit. Het Verleden komt nimmer weer en sommige beelden komen aan het Licht. Ik kijk met Open blik, mijn Hart klopt rustig en *Weet* de rollen in het Spel zijn Om_gedraaid!
dinsdag 25 juni 2013
De dag begon zo mooi, ik genoot van gewoon Zijn en van mooie verhalen maar eenmaal thuisgekomen voelde ik me onbestemd; ja, waarom eigenlijk, waarom zo ver... ach waarom? ik hoef het niet te weten. Ik pak Doggy en ga maar wandelen en kijk naar het prachtige wolkendek, laag over laag en van licht naar donker. Ik kijk om me heen, ach ik heb het goed, maar iets in mij steekt, iets doet nog pijn. Ik herken het wel, maar elke keer wordt ik gedragen en ik denk nog even terug. Nee, laat maar, hier zijn is van zoveel waarde. Laat me maar even deze pijn voelen, het is niet voor niets dat het naar Licht wil. Alle handelingen die ik verricht doe ik voor mezelf en het Hoger Doel. Maar soms, op zo'n dag als vandaag denk; stop gejammer en geklaag, luister naar al die mooie mensen, het heft elkaar op zonder vragen, zonder iets te verwachten. Ach ja, zo'n dag als vandaag, die horen er ook gewoon bij en ik steek maar een kaarsje aan.
maandag 24 juni 2013
er is iets vreemds met woorden, woorden of verhalen en als je het doorziet en handelt, roept het bij de ander weer verwarring en angst op. Wie is nu gek, ik of de ander? Het begint te lijken dat de mensheid kickt op verslagen en bevestigingen, voorgekauwd of beschreven, even opzoeken is een welbekende kreet! Hoe kun je dat nu weer doen? ... ik raak eraan gewend, iets zal wel omgekeerd in mij aanwezig zijn. Want eigenlijk het is heel simpel; in het Niets is altijd iets en zeg nu zelf; adem jij ook in en uit zonder het eerst op te zoeken, te bevestigingen en noem maar op, voordat je gaat ademen? Alhoewel, ik zal er niet gek van opkijken dat er mensen zijn die dat nou wel doen?
Spiegeltje, spiegeltje wat vertel je mij nu weer?: Spiegeltje was weer druk in de weer, ik voelde me gebonden aan de Tijd, niets Tijd, niets voor mij en ik werd zelfs een beetje kwaad. Stop, kwaad is een emotie, iets niet willen *Zien*... ja ja dat weet ik ook wel, maar mijn Spiegeltje ging door, ik kon haar wel achter het behang plakken. Daar zit ze achter haar Google en smijt me allerlei argumenten om mijn oren. Duidelijk hoor ik de boodschap; nu Luister jij, en handel jij. De verhalen spoken door mijn hoofd, wat gevangen, niets gevangen en ineens pak ik de telefoon. De vrouw is vriendelijk; 'ja hoor, ik begrijp u verhaal' en 'ja hoor, we zullen er even naar kijken'. Iets schiet door mij heen, o nee, niet weer! Heel rustig maar vol vertrouwen antwoord ik; 'niet even kijken, jullie nemen er de tijd voor en jullie behandelen deze zaak als serieus, het gaat tenslotte om een Kind!. De vrouw aan de andere kant van de lijn gaat er even tussenuit voor overleg. Ditmaal nam ze wel goed de Tijd, dat was ik niet gewend. En dan het verlossende antwoord; 'mevrouw, geen zorgen, het wordt vergoed, schrijft u de naam voor het geval er een probleem ontstaat op en ik wens u succes met het aankomend gesprek. Verbijsterend leg ik de telefoon neer, maar zo dankbaar; ik volgde de stem van het Hart, niemand die mij verteld wat te doen, enkel alleen om hun zakken te blijven vullen uit Hebzucht in deze Tijd. Ik kijk ook naar de Toekomst en met de gevolgen waar je nu mee instemt ben jezelf verantwoordelijk voor in een Tijd die niet meer is! Mijn spiegeltje is weer gewoon, vrolijk en blij en ze verteld mij een gebeuren. Verbaasd kijk ik haar aan en dan vraagt zij; mam, waarom doe je dit toch allemaal? Ik hoef niet te denken en antwoord gelijk; ieder heeft het recht om te ontwaken, te worden gewaarschuwd, wat ze ermee doen, is niet van mij. Maar het belangrijkste wat mij drijft, is de jeugd, want zij verdienen het om in Vrijheid te Leven, hun talenten naar Buiten te laten komen en deze in te zetten voor een Nieuwe Maatschappij. Denk niet, ik ben gebonden aan een systeem en het enigste wat ik kan doen is alleen maar het voeden. Nee, elk gevoel dat je gevangen houd, kun je ook doorbreken in alle vrijheid. Hoe.. door te *Luisteren* en als het wordt ingegeven; onderneem actie, zonder verwachtingen, zonder oordeel maar met de intentie; het is allemaal Goed!
zondag 23 juni 2013
"Iedereen draagt iets kostbaars in zich dat in geen ander te vinden is. Dit te ontdekken is je Weg." Martin Buber;
Herfstachtige zondag, lekker in joggingsbroek en trui en vooral heel lui of is het eerder, even uitgeblust... laat ik daar maar op houden. Het hele gezin rust maar wel rust met veel humor, en dat is altijd een goed teken. Humor is belangrijk, het geeft een ander Licht op het Leven, helder en simpel en niet zoals de meeste, een zure lach maar van binnen spookt het aardig, ronddolen in de vele verhalen. Onze gedachte dwalen af, ik kijk naar de datum. Eerlijk gezegd, ik weet het niet precies, wat ik wel weet is dat tussen nu en een maand, het 2 jaar geleden is dat we ons huis hals over kop verlieten en ook definitief het nieuwe huis hadden betrokken. Het was erop of eronder en we wisten echt niet of we het zouden redden een nieuw bestaan op te bouwen en ditmaal voorgoed. Gelukkig het zijn maar verhalen en voor mij; het was de limit, want elk *Huis* achterlaten door de regels van het systeem, het houd een keer op, aan ieder de keus de manier waarop? En dan wordt er iets aan mij gevraagd, mijn haren rechtovereind en een duidelijk' Nee'. Op dat moment valt het In_Zicht ; met een glimlach, het zat er dus al die tijd, geen boek, geen kennis en zogenaamde trainingen hebben mij kunnen bekeren, te eigenwijs omdat Liefde het hoogste doel in het Leven is, maakt niet uit hoeveel het je kost, hoeveel je kwijt raakt, want ieder op Weg zal stukken van zichzelf of bezit kwijtraken. Maar iets wat je kwijtraakt, heeft zijn waarde verloren en zo is het ook met verhalen. Hoe dieper je gaat, hoe meer je loslaat en verhalen verliezen hun waarde en hun Kracht, maar wat belangrijk is voor jou zal juist in Waarde en Kracht toenemen, zij het uit een andere, onverwachte hoek! En samen kijken we elkaar even aan, het duizelt ons af en toe, wat in ons leven afspeelde, waar we om werden veroordeelt, genegeerd, uitgelachen en verdreven staat nu dagelijks beschreven. Het was er al, het is Nu een Tijd van Ontwaken en er zijn mensen die net als ik, hetzelfde ervaren. Loop gewoon jouw Weg, je zult ervaren dat mensen een eindje met je oplopen en weer gaan, maar echt alleen, Nee, het Universum kent geen Leegte, daarvoor hoef je alleen maar te kijken naar de Natuur!
Dat is nog eens ontwaken, daar zit ik op mijn houten stoel en in mijn hand mijn vertrouwde pen... voor wie het niet begrijpen kan. Mijn kereltje had besteld een verkeerde vulling voor zijn pen, maar de juiste v/d mijne. Zoveel mee geschreven, maar de pen lag in de kast en een houten stoel, uit nood geboren hadden we een paar jaar van die heerlijke burgelijke stoelen, zeg maar rustig, pijn in je rug kweek stoelen. Nee, houten stoelen en het liefst ergggg oud. En zo zit ik vanochtend aan mijn tafel met mijn pen in de hand met een gevoel van iets is volkomen weg uit mij en mijn HUIS voelt als af, terug bij; dit is van mij, dit is wie ik Ben. Meer Niet...
zaterdag 22 juni 2013
Vergelijk het Leven met een lange gang, met aan weerszijde allemaal deuren en recht vooruit, in de verte ook een deur. Onderaan een strookje licht. We beginnen te lopen, nee niet vooruit, maar elke keer een deur openen links of rechts van ons. De deur in de verte met het strookje Licht, dat is te veel, te angstig, liever een deur gehuld in Duisternis. We zijn gewend aan het Duister, we maken onze verhalen, gedompeld in angst en emoties. Woorden gaan hun weg, van de een naar de Ander, gehuld in Duisternis. Woorden kunnen maken of breken, dat ervaren we nu dagelijks, onze Levens hebben we *Geleden*, door te lopen, niet naar het Licht, maar te blijven, zonder Licht. We openen deuren, omdat we geloven; hier zijn we veilig, hier krijgen we aandacht en zie wat het ons heeft gebracht. Ik liep verder, recht op deur voor mij af. Vastbesloten; ik wil nu het Licht! ... De deur ging moeiteloos open, ik hoefde niets te doen en bij het ontwaken dacht ik; al lang geleden stond ik voor die deur, zo bang en waarom? Nu besef ik, hoe woorden hun weg gaan, gespekt in angst, in slachtofferrol, grote leugens worden verspreid... De Kracht van woorden zijn mis_Leid. Het heeft diepe wonden achtergelaten, het heeft verwijdering gegeven. Sta open en wandel door de gang, zonder angst, zonder woorden en Deur gaat gewoon Open. Een wond geneest niet zonder Licht, Ogen hebben te lijden onder weinig Licht, het Lichaam verzwakt zonder Licht. Wat doet het met ons Hart, het klopt, het pompt harder net als een Boom, wiens wortels zover groeien naar een Bron van water en zijn top zover naar boven groeien, naar het Licht. Sta op en wandel door de gang, wandel gewoon langs de deuren recht of links, maar stap stevig door naar de deur, recht voor jou en kom in het Licht!
vrijdag 21 juni 2013
Sluit een deur, niet uit emotie maar iets was af, geen energie meer weglekken, uit Liefde accepteren. Ja, ik sloot een deur en het was zo mooi dat ik voelde, ik ben niet alleen, ik wordt gedragen en ik ging op weg naar daar waar ik eigenlijk niet wezen wilde vandaag. Een samenzijn en na verloop 1 iemand minder, het gaf ruimte om te spreken om 2 mensen na al die jaren een blijk van dankbaarheid te geven voor wat ze 2 kinderen hadden gegeven. Het schepte ruimte en Licht en hele diep verscholen geheimen werden gedeeld. Mijn vraag; zijn naam wordt gereinigd en gezuiverd werden verhoord. Ik wilde het eerst niet horen, maar allen waren ergens opgelucht, het is nu aan het Licht. Denk nooit; je bent alleen, dat Liefde ontbrak in je Leven. Misschien was dat zo op de bekende weg, het andere was ons geleerd; daar spreek je niet over, en neemt het jaren met zich mee. Mijn broer werd vandaag herenigt op de dag voor zijn verjaardag, met mensen die van hem hielden, liefde hebben gegeven en in hun Hart stilletjes hebben meegedragen. Een deur werd gesloten, maar er gingen er meerdere open. Op de terugweg biggelen tranen over mijn wangen, dit is zo mooi, hoe hard omstandigheden ook waren, Spreek, het schept ruimte en Liefde in Harten die ontwaken en vinden elkaar terug, zonder emotie, maar Woordenloos; het is goed! Met een glimlach, de twee kinderen van het Licht!
donderdag 20 juni 2013
Gezondheid, onze Zorg! ; De vrouw maakte de enveloppe open, walging, boosheid en daarna een intens verdriet, misschien ook een machteloosheid. Spiegels omringen haar, maar deze zijn wel heel hard. Haar hele leven ging voorbij, een Leven bijna ten onder aan de Zorg. e had het bewust niet door, maar pleegde roofbouw op haar eigen lichaam; doorgaan was haar motto, pijn niet voelen maar het lichaam verzwakte. Nee, ze wilde absoluut niet de weg van een ander, een leven in ziekte, volgestopt worden met medicijnen om vervolgens neer te gaan te leven in een leven zonder Liefde , gevangen in een eigen lichaam waar de dood heerst maar blijft voortleven, enkel in het hoofd, in leven gehouden door die enorme industrie die geld verdient aan de levende mens. De vrouw kwam terecht in het ziekenhuis, niet 1 maal, meerdere malen, fouten werden gemaakt en zelfs hele grote fouten. Lichaamsfuncties vielen uit, maar ach, zoek het lekker uit. Je betaald premie en je behoort je te houden aan de regels van de vastgelegde wet. Ze vervolgde haar pad en zware beproevingen doorstond ze, ze bleef trouw aan haar vaste regel; zelf_investeren loont, En nu denkt ze; waar zijn we mee bezig al jaren; we rennen naar de dokter voor een recept, maakt ons niet uit, maar een ander moet ons helpen, we betalen immers onze premie. Een menselijk lichaam verteld, ieder voor zich, hun eigen verhaal. Dat kan men niet zomaar uit de boeken leren, noch dat een ander het jou geven zal. Ik ben die vrouw, ik heb me verzet en gevochten tegen gezondheid, mijn doel is bereikt, mijn dochter is Vrij en gezond maar juist waarom kinderen als zij moeten premie ophoesten voor onze eigen onverantwoordelijkheden en gemakzucht, immers het moet zo zijn; elk jaar naar de arts om je te laten onderzoeken of je gezond bent en niet zoals ons geleerd, doorgaan tot we ziek worden en alles wordt betaald. Elke zelf_investering zou moeten worden beloont. Ieder bedrijf zou zorg moeten dragen voor zijn werknemers door gezond water, lucht en ontspanning/Meditatie. Ieder slachtofferrol zou niet langer gevoed mogen worden door de vele hand-openhouden dat de ander hen wel vergoed. Doe het niet als mij, de weg naar Liefde kan pijnlijk zijn en zoals ik eerder schreef; er is lang genoeg geofferd en geleden. Mensen sta op, wordt wakker, dit Leven is maar maar eenmaal gegeven.
Er zijn van die momenten dat ik denk; even niet! Maar gevoel liegt nimmer en ik *Weet* dat ik het liefste het ontwijk. De allergrootste les is uiteindelijk, terug bij de Kern, bij de Bron, de Oorsprong waar het Spel begon... Een vader en moeder, beiden belangrijk in het leven. Maakt niet uit hoe hard en Duister het ook was. Met een blik van een Kind is het gewoonte en ieder Kind krabbelt wel weer op en gaat voorwaarts. Maar er komt een punt in het Leven; dat je In_Zicht krijgt in wat zij je hebben geschonken, uiteindelijk hebben wij er zelf voor gekozen en nu sta je daar; weerstand; durf ik de schat in Mij met open Handen te Ontvangen. Met Liefde haar in de "Ogen* te kijken en in Liefde het Los te Laten, mee te geven aan de Wind. Lessen geleerd, er is Geofferd en Geleden. En er zijn van die momenten dat ik denk: even niet! Dan weet ik al genoeg, ik stroom rustig mee...
woensdag 19 juni 2013
"Jou kun je blij maken met niets en geboren daaruit ontstaat iets.": Een partij gekregen tegels hebben plaats gekregen in de tuin. De containers keurig uit het zicht en ach het strookje op het tweede terras werden keurig betegeld en het oude bankje staat nu gezellig onder de olijvenboom. Her en der nog een tegel hier en daar, misschien net genoeg voor onder de grote boom, ook weer zo'n stille wens van mij. Heerlijk koel, een zachte bries, voila een stilteplek voor Mij. Voor mij geen uitgeblazen dingen, van Niets ontstaat Iets en het mooiste is; het kost eigenlijk niets, Oude dingen opnieuw tot Leven, een andere functie, een andere plaats. Wat wil dat ons vertellen? In ieder geval; ik ben weer intens tevreden, laat de regenbui nog maar even wachten,kan ik nog even genieten van de lichtjes, nu overal een plaats in de Tuin!
"Kinderen van de Nacht"; Een broer en zus, hoe jong ze ook waren, het waren de kinderen van de Zwarte Nacht. Ze droegen een grote verantwoordelijkheid mee op hun smalle schouders, samen met hun twee. Natuurlijk ze hadden een huis, ze werden gevoed en gekleed, maar het belangrijkste in hun leven ontbrak. Hun wegen scheiden, hij vertoefde in de stad en zij bleef achter, het liefst op het platteland, de bossen en de dieren. Er waren momenten dat de dagen Licht doorstraalde en ze samen verbleven, oh, het was maar heel even voordat de Nacht weer aanbrak en zochten ze elkaar, angstig en bang, de Nacht gezamelijk geborgen bij elkaar. Nu jaren later, denkt zij nog terug aan het moment; het laatste afscheid, ik weet dat ik je niet meer zal zien, hier in dit Leven.De woorden kwamen uit, hij ging en zij sprak zachtjes uit; het is goed, je kon het niet aan. Nieuw leven brak aan, de Nacht bleef aanwezig en toch steeds meer kwamen de geluiden; wie is toch die jonge man die jou omringt? Het zusje keerde nog eenmaal terug naar zijn graf, helemaal in paniek, je hoort hier niet, ik neem je mee naar *Huis*. Wat mooi, hij was al Thuis en nu een paar dagen voor zijn verjaardag komt het bij zijn zus weer boven water; zijn naam zal worden Gereinigd en Gezuiverd, want immers de Nacht bracht hen de vele lessen over het Kind Zijn wat niet werd gehoord! Lieve Frank, Ik houd van jou!
dinsdag 18 juni 2013
ach, zo sneu. weet je wat; ik fiets hem tegemoet. Heerlijk ritje omgeven door groen. Niets aan de hand, ik genoot. Oeiii, hij is al gevlogen, op weg naar de binnenstad. Ik vervolg mijn weg; de schrik slaat toe... opgezette keel, amper lucht. Misschien moest ik toch nog even opnieuw voelen om daar te Zijn. Maar geen haar op mijn hoofd, al vind ik het nog zo sneu. Ik blijf keurig aan de andere kant van de Lijn. Mijn Lieve Hemel, de lucht zo dik en zwaar, niets is veranderd daar! Verhaal eindigt goed, heerlijk in en uit ademen in mijn eigen Tuin! Leven is Mooi!
Ik staar naar buiten en sla het landschap gade, eigenlijk niets veranderd al die jaren. Een moeheid overvalt me, ik zie mensen en we kennen elkaar en dan is het mijn beurt. Altijd handig met de mond open en maar praten boven mijn hoofd. Ik hoor het aan en iets wonderlijkst gaat door me heen, ik ben klaarwakker besef ik. Ja maar jij, hoor ik zeggen, ik wou dat ik het kon, het geeft een bepaalde vrijheid als je zo in het Leven staat. Ik hoor het vaker, ach ja, jij voelt, jij weet en voor mij is het gewoon de normaalste zaak van de wereld. Weer even terug, al die verhalen, al die angsten en vooral het denken... pfff.. ik zou er moe van worden. Maar in mij leeft een heel mooi gevoel van vertrouwen; ik was de jaren misschien ver vooruit, ik heb het doorstaan, ik ben vertrokken en kijk mij nu eens staan. Mensen ontwaken, maar is er iets veranderd aan de wereld? nee, ik ben veranderd. Maar sommige dingen blijven, dat zijn de dingen die ik voel, soms hebben we het even nodig, oke, ik weet het; het is puur gif voor het brein. Wankelend sta ik even later weer buiten, laat maar even zakken, even rustig aan. Het tandartsbezoek weer achter de rug met de complimenten; het gebit wordt steeds gezonder en sterker en hoe? voor jou een vraag, voor mij een Weten. Want op elk gebied dienen we zelf eraan te werken... Ja, het Licht straalt en mijn denken, pffff... het is hoe langer hoe meer, meestromen op het ritme van het Leven!
maandag 17 juni 2013
Misschien was ik het vergeten, of wilde ik niet weten? De eeuwige strijd, de weg terug naar Kind in mij. Tranen stromen vrij,diepe pijn in mij. Had ik iets vergeten, ja, het Kind in Mij. Ik wilde zo graag, maar ik kan het niet terugnemen, niet kopen, de herinnering zal verdwijnen en iets Nieuws zal beginnen. Maar de pijn in mijn Hart zal zich vermengen met Liefde en vrijheid. Ik laat met Liefde, al doet het Pijn, het *Kind in mij Vrij... Laat onze Kinderen vrij, dat verteld de Pijn mij!
zondag 16 juni 2013
"Je voorbij de wolken gaan om de maan te zien: Het denken voelt allerlei emoties, achter het denken is je waarachtige Zelf die nooit ergens anders was. Het is altijd hier en nu." Osho ; Ja , dat denken,het is ons aangeleerd te beheersen, niet om te transformeren, om bij het Begin is het niet de weg van onderdrukking, maar het tegenovergestelde. Heden en verleden treffen elkaar, niet in emotie, maar in iets wat altijd al was. Het is nimmer weggeweest, alleen het denken zat goed in de weg. Uitgeblust wordt ik van al die berichtgeving, de mens wil bevestiging, niet vanuit gevoel, maar uit wat er wordt geschreven. De Mens als voorbeeld is te angstig, het komt akelig dichtbij en ons ego waarschuwt ons. Geweldig toch, voel de prikkeling, voel de weerstand en je weet; ik zit op het juiste spoor. Om tot rust te komen en te blijven hebben we gezellig kleurige plantjes gekocht, de tuin geeft rust en ongemerkt ervaar ik steeds dieper in mij een gevoel van een bepaald weten, maar dit maal een weten van niet meer willen bewijzen, bevestiging zoeken of oordelen. De Mens moet af van het aangeleerde, weerstanden doorbreken. Oosterse zienswijze hebben dit als vast onderdeel in hun filosofie. Ook ik ben ermee in aanraking geweest en als ik terug kijk; ervaar ik een dubbel gevoel; mijn denken wat ik liet beinvloeden door Buiten en dat sterke onbewuste gevoel van Energie voelen en deze toch blijven volgen. De Mens, ik begin echt te geloven dat een Aap intelligenter is dan de Mens. De mens heeft meer weg van een papagaaitje leef je nog tralalala, we blijven elkaar nadoen en een enkeling ontvlucht de kudde. En ik, voor het moment even uitgeblust maar volop genieten van de kleuren, van de dieren, gewoon van in het moment zijn!
vrijdag 14 juni 2013
" Als leraar zal ik je een hoek geven, het is aan jou om de andere drie te vinden. Confucius."
Woorden geschreven, woorden verteld, maar woorden doordringt met Energie die raken is een groot gebaar, maar ook een gemis in de Maatschappij. Mensen blijven vastlopen in het bestaande, zoekende in de woorden i.p.v tussen de woorden, dwalende door woorden geschreven om ons tevreden te houden: er is niet aan de hand, het is allemaal goed en gezond. Ook ik heb een website, jaren geleden opgezet om mijn doorleefde ervaringen te delen door kennis. Eerlijk gezegd, ik kijk er niet meer naar om. Voor mij is het oud, afgedaan, energie stroomt en het oude is niet meer. Net als oude en nieuwe spiritualiteit, ach ach, ik kan wel gaan zitten en wachten tot ik naar boven zweef, maar ik heb eenmaal gekozen; hier wil ik zijn, hier en nu, zonder poespas, zonder uitleg, zonder oordeel en zonder steeds maar weer te bewijzen en te overtuigen. De site is er, het materiaal staat er, voor hen die die willen lezen. Elke stap die men zelf zet, is een stap naar zelfonderzoek. Met een glimlach; ik geef 1 hoek aan jou is het om de andere 3 te vinden! Precies zoals ooit mijn zoektocht begon. Nu ik zo schrijf, wat mooi om te zien dat woorden veranderen, vragen worden beantwoord, nee, niet door wetenschap. Maar door te voelen, te luisteren en alsmaar doorgaan. Niemand kan jou een pasklaar antwoord geven. Al wat je geleerd hebt, vergeven en losgelaten, schept ruimte en hier laat ik het bij. Geniet van jouw onderzoektocht in jouw Leven!
donderdag 13 juni 2013
Ik zag de blik in haar ogen en wist genoeg.; Een diep Innerlijk weten werd beantwoord, niet wetend, een zo belangrijk gegeven in de les die ik ooit verkoos te leren. Nog 1 berichtje heb ik eraan gegeven, de energie liep dood, de grens bereikt. De Zorg, een hele grote zorg en we zijn allen verantwoordelijk. Wat Nu speelt in de vele media, speelt al jaren, maar het werd ons zo gemakkelijk gemaakt op allerlei gebied. Misschien heb ik nimmer gekend wat een ander als zo vanzelfsprekend vond, misschien heb ik de weg afgelegd met een zekere *Zien* in mijn blik en *Voelen* in mijn *Hart* vertrouwend erop dat het niet voor niets was. Ik ben beloont, in de wandelgangen hoor je mooie delingen, niet vermeld in de Media. Ik ben zeer zeker nu niet alleen. In Liefde verbreek ik de koorden, zonder verwachtingen, ik kan er niet in mee gaan, alleen maar groeien en de mooiste momenten zijn; je groeit niet alleen, een enkele bloem zaait zich uit tot een perkje vol bloemen, stralen in de kleurenpracht waar iedereen van meegenieten mag. En mijn aandacht gaat nog even naar mijn Spiegeltje, bijzonder, juist vandaag is ze nog even terug met een vrolijk humeur, stralend en vol creativiteit. Wat een geluk, want juist daar ligt zoveel, de basis van een schat aan kennis, door het te ervaren,leert men het te doorzien en ja, ik ben tevreden Nu, op dit moment te midden van een storm die raast, voel ik me veilig, als een schip die de thuishaven heeft bereikt! Glimlacht, woelige wateren doorstaan, duister en mistig maar de koers was bepaald... ons Leven hebben we zelf in de hand, alleen wij zijn verantwoordelijk, niet een Macht, en juist daarin mis ik een schakel van zo'n groot belang, we schreeuwen te hard, maar weinigen durven oprecht in hun spiegel te kijken en gaan voorbij aan HetZelf! Ga niet mee in de Storm, wees Stil en Luister en in jou wordt geantwoord... en dat is van JOU!
woensdag 12 juni 2013
"Draadloos Verbonden Zijn; en de Energie helpt wel een handje en hoe! Ook ik heb natuurlijk socialmedia en al geruime tijd. 1 ervan staat een beetje op non_ aktief tot er een berichtje kwam. Mmmm... misschien toch iets mee doen, op mijn manier. Dus er werd aan gewerkt, tot de mailbox overstroomde. Oeps, wat heb je gedaan en in mijn onbewuste speelde al een angstige gedachte; 'Oh nee toch, stoppen en wel direct' riep ik uit. En dat is nu het leuke altijd; niemand weet ineens hoe en ik helemaal niet. i.p.v mij op te winden, begon ik te accepteren, te beginnen met mijn eigen angst die ik omdraaide naar positief. Wat geweest is geweest, het verleden heeft veel mooie lessen gegeven en toeval bestaat niet. En Energie antwoordde; vergeven, contacten herstellen en het Oude definitief achterlaten. Mooi om te ervaren dat Energie gewoon doorstroomt, zich niet laat remmen door Angst, oordelen, veroordelen en dat woordenloos we verbonden Zijn. Hoe verder we zijn in ons proces; van negatief naar positief, opnieuw verbonden zijn, ieder in zijn eigen waarde, gewoon Zijn, hier en Nu! De Natuur kent geen Afgescheidenheid en ik zit weer even na te genieten van al die mooie hulpmiddeltjes die we aangereikt krijgen, het maakt het steeds simpeler, zonder woorden!
dinsdag 11 juni 2013
Hier en Nu... een dag dat alles weg viel, rust en veel buiten zijn, heerlijk in de tuin met lege gedachte. Vogels die me omringen de Aarde onder mijn voeten... verleden gaat nog door mijn hoofd. Nee, niet gevuld met pijn, maar duidelijk het waarom? Ach, ik laat het weer gaan, het vele rumoer om te blijven opvullen met iets dat niet is van de Mens. Laat ze hun gang gaan, men wordt toch wel een keer wakker.En dan gaat iets door me heen; eigenlijk hebben wij niet geleerd om dankbaar te zijn, dankbaar voor de dag, elke dag gegeven. Dankbaar voor de Lucht die we iedere tel inademen, dankbaar voor de Aarde, waarop we lopen. Dankbaar voor Al Dat is. Vreemd eigenlijk, dat juist die dingen wij zo als vanzelfsprekend aannemen en dat juist de Mens er zo van heeft geprofiteerd in zijn Zucht naar Meer, wij niet dankbaar voor zijn. Ergens ervaar ik het als een vreemde wereld, laten we meer dankbaar zijn voor al wat de Natuur ons geeft, en vergeet daarbij ook de anderen niet, want diep in mij kan niet geloven dat ieder Mens slecht is, eerder dom of geblinddoekt, maar zeker niet slecht. Dankbaarheid, Reinheid en Stilte zijn geweldige medicijnen voor de Geest.
maandag 10 juni 2013
Het Leven is een Spel; alles wordt je aangereikt, even een tipje van de sluier opgelicht, een Joker uitgedeeld. Het Spel loopt verder en men ergert zich aan het Spel, niet bewust van hoeveel aanreikingen, even aan mogen ruiken alvorens verder te gaan. En op een dag, net voor de Finisch, doorzie je het Spel, men schiet in de Lach; O jee, heb ik me daar zo aan lopen ergeren aan een schatkist vol SpeelGoed en mijn Lievelings_Speeltjes neem ik mee; die zijn van; al van het Begin gegeven, ik moest ze alleen even verdienen. Dat is een regel van het Spel!
zondag 9 juni 2013
Literatuur wordt door zieken gemaakt. Wie gezond is, schrijft geen boeken."Hugo Claus: Och, wat wordt er veel geschreven, natuurlijk er zit altijd een vorm van waarheid in, maar het is niet 1 geheel. Woorden kunnen iemand maken of breken, woorden uit het Hart worden doorgegeven, maar zoals we al hebben kunnen ervaren; de meeste waarheden zijn vervormd. In een mooi jasje gestoken om de Mens afhankelijk te maken, niet om zijn eigen woorden te lezen, laat staan te voelen. Hooikoorts, ook al weer zoiets, het is onderhand een vast hersenspinsel geworden, immers het staat beschreven en in de volksmond is het heel gewoon. Allergieeen, iedereen heeft wel wat, soms denk ik weleens; ik krijg een acute allergie van mensen. Alles veranderd, zo ook de vorm van allergieen; hoe kom ik daar nu weer op? Onze voeding veranderd, de lucht die we inademen maar vooral ook de angsten die we toelaten en afschuiven naar de ander. De huid kan niet meer gezond ademen, de huid wordt ook dunner, we krijgen veel binnen, teveel en dat voelen we. Veel medicijnen en langdurig verbruik daarvan maakt de huid dunner. Geen wonder, dat we minder kunnen verdragen, we worden immers getriggert steeds meer te voelen wat niet goed is voor ons.Van de week viel mijn oog op een zak potgrond en raad eens wat daarop stond; magnesium. Mmmmm... dat is geen toeval, naast vit. B12 hebben we ook een tekort aan magnesium, simpel te verhelpen met een schlusserzout. Ware Vrijheid van handelen begint van Binnenuit... Leer te voelen, te luisteren en doorbreek vastgeroeste weerstanden. Vrijheid krijg je niet door te blijven vertrouwen in Buiten, in de Macht, in de Medici en noem maar op. Vrijheid ervaar jezelf en die vrijheid kan je niet ontnomen worden, wat er ook gebeurd, Moeder Aarde heeft voldoende voor iedereen en de Macht, de Industrie het vreet Energie, ook de jouwe. Beginnen we het plaatje al een beetje te snappen? ... Wij zijn Energie, we zijn verbonden, de vraag aan jou is; durf jij je te verbinden met jezelf in Liefde en Acceptatie en geduld om te groeien in je eigen gezaaide akkertje!
zaterdag 8 juni 2013
"De grootste gevechten in het Leven worden gevoerd in de stille kamers van de Ziel." David O. McKay:
Een ware strijd wordt er bij velen geleverd, men wil zo graag, men wordt overspoeld met veel informatie en langzaam loopt men vast. Spartelt en zwijgzaam naar beneden gesleurd. Immers, men roept, men schreeuwt en in een stil gevecht komt steeds meer duisternis i.p.v Licht. Waarom zou je zwijgen, waarom deel je je eigen schatten niet, ze zijn er niet om opgeslagen te worden, maar om in Overvloed te delen. Verworven Vrijheden mogen gedeeld worden, vooral nu, waar steeds meer de druk op komt te liggen om verboden te worden. Elke dag geeft geschenkjes, elke dag gebeurd er iets wonderlijks; sta je open, Luister je oprecht naar de ander, handel je uit Liefde of handel je uit Kennis? Niemand verdient het om gevangen te Leven, we leven in een mooie Tijd maar 1 ding is belangrijk; spirituele waarheden kunnen niet verteld worden, men moet ze leven, men moet ze in praktijk brengen en dan worden ze werkelijkheid en beweegt het door jou uit naar de ander. We zijn nog teveel gericht op afhankelijkheid, willen we vrijheid, dan moet de ander ons helpen. We dragen hele lasten mee op onze schouders, want we mogen niet aan ons zelf werken, niet naar binnen keren. Recht je schouders, hoofd rechtop, en *Luister*... Liefde antwoord, het is de vraag of jij het hoort!
donderdag 6 juni 2013
We zijn zo druk bezig met al wat niet goed gaat i.p.v wat wel goed gaat. We vertrouwen teveel op de Macht buiten ons, i.p.v op de Kracht en Macht in onszelf. We gaan voorbij aan ons eigen vertrouwen en al wat wij Her_kennen brengt ons in verwarring, en juist dat is wat de Macht als gereedschap hanteert; angst! Kijk wat de zorg ons verteld, hoeveel wordt nu niet verboden, alternatief werd gedoogd, maar steeds meer aan banden gelegd enkel om het vertrouwen in de Macht te blijven behouden. Wij zijn verbonden met de Natuur, we zijn vergeten dat de Lucht, Aarde en Water onze energie is, we zijn vergeten dat alles wat goed is voor ons, in onszelf zit en we zijn vergeten dat Angst aangeleerd is. Het heeft mezelf in verwarring gebracht; het was er al, er was zoveel al bekend en toch... Welvaart was een middel om ons gevangen te houden. Ware Heling gebeurd vanuit Binnenuit naar Buiten en hoe men het doet, ieder zijn eigen zoektocht. Maar zoals een boom verbonden is met de Aarde, de Lucht, de dieren, zo is ook de Mens verbonden met alles. We waren het even vergeten.
"Wat er is gebeurd, is wat het was. Wat je ermee doet, is wat het is." Olaf Hoenson: Een dag om te vieren vandaag, alle voorspellingen ten spijt, met een glimlach, ze zijn niet uitgekomen. De jaren zijn ineens voorbij gevlogen en een terugblik, i.p.v lijden, een intense leerschool voor 3 mooie mensen. Ze waren stormachtig, gesloten en toch op de 1 of andere manier, ieder voor zich bleef geloven in een Leven in Liefde, in Vrijheid, onafhankelijk en toch Samen. Iedereen wist het beter, een coach, een psycholoog, de hele mikmak op een klont. Zonder zelf ervaring kom je niet ver, men kan een ander niet vormen, niet in gareel houden, niet in de regels van Liefde. Ach, het woord liefde wordt verkondigd als een Leven aan elkaar, we moeten elkaar trouw beloven tot in de Eeuwigheid en maken we een zijweg, worden we gestraft, veroordeeld en de ander heeft de Macht. Zeg niet te vroeg stop, elke relatie heeft je wat te leren en vooral nu; het ontwaken van de Mens, ieder heeft iets moois... bekijk het niet alleen vanuit pijn, lijden en slachtoffer zijn... kijk, voel wat het jou heeft te vertellen en laten we dankbaar zijn voor deze krachtige, volhardende leermeesters, ze zijn er om ons te spiegelen, wat een Liefde bezit de ander voor jou om dat te doen, want op het moment dat we naar onszelf kijken, knippen we een lijntje door, zodat de ander meer bij zichzelf blijft!
woensdag 5 juni 2013
Ik kan niet voelen voor de ander, zodra we dat doen zijn we al bezig met 101 dingen *Buiten* ons, we zijn verwijdert van onszelf en meer met de ander bezig. Hallo, wie kent dit niet; voor een ander weten we het wel, maar voor onszelf... oei oei, dat komt te dichtbij. Men kan wel In_Voelen in de Ander, een herkenning van Hetzelf in de ander. Misschien niet het verhaal, maar wel de emotie of een geleerde les. Ieder heeft zijn eigen ervaringen en heel belangrijk; zijn eigen onderzoek tocht door het Leven terug naar de basis. Dat maakt een Mens zo uniek, ieder verschillend, ieder met zijn eigen talenten er ervaringen, ieder draagt bij aan de grote puzzel. Misschien denk je van niet, het is te klein, of je telt niet mee. Nee, ieder draagt wat bij. En voordat je roept; 'Oh ik ben zoooo gevoelig', sta even bij stil; voel je daadwerkelijk je eigen rust, je eigen Liefde of voel je de storm van *Buiten* sluit dan maar even een deurtje en kom weer even in je Eigen Vertrouwde Huisje!
Jacky Bruins www.jackybruins.nl
Tel. 06-20296392
Jacky Bruins www.jackybruins.nl
Tel. 06-20296392
dinsdag 4 juni 2013
"Twijfel niet aan het blauw van de Hemel als boven jouw dak donkere wolken drijven." Indiaans Gezegde;
De 1ste zomerdag, heerlijk en ik mag het niet zeggen thuis; oh wat een luxe, zomaar naar buiten, schone lucht de stoelen spik en span op het terras en de was wappert vrolijk. In de namiddag doe ik iets wat ik bijna verleerd was, de was opvangen in de buitenlucht. Tussendoor geniet ik met tussen pauzes en door me heen schiet een gedachte. Ik vroeg me altijd af waarom mensen zo ontevreden waren. Als kind vond ik het al vreemd, ze hadden zoveel wat ik als een gemis ervaarde en later toen ik opgroeide en mezelf op automatische piloot aan het overleven was, voelde ik mij op de 1 of andere manier niet thuis tussen de mensen. Ze hadden alles behalve de liefde voor zichzelf, voor anderen, voor de Natuur en voor de Aarde, en toch was het niet genoeg. Hoe kun je houden van bezit? het kan morgen verdwenen zijn, maar je Leven, je gezondheid, je geliefden, je kinderen, zij zijn onvervangbaar. Het Leven leven we maar 1 maal in dit lichaam, en als ik om mij heen kijk, hoe bewust staan wij daar bij stil? Zeg niet ja, als je vervolgens een hoge bloeddruk krijg van de vele media die je zo nodig moet volgen. Er wordt zoveel geschreven en veel is bewust of onbewust niet eens waar. Wat als waarheid voelt zit in Jou, niet Buiten jou. Liefde is het antwoord, de wereld verandert niet met een oerknal, maar langzaam van af het Begin. Ja ik weet het, we zijn er nog lang niet en toch mijn gevoel als kind en de daarbij behorende lessen zijn binnengekomen; Liefde... en als je ontevreden bent, tel maar een keer tot 10, adem diep in en uit , het geeft een heel ander Uitzicht!
De 1ste zomerdag, heerlijk en ik mag het niet zeggen thuis; oh wat een luxe, zomaar naar buiten, schone lucht de stoelen spik en span op het terras en de was wappert vrolijk. In de namiddag doe ik iets wat ik bijna verleerd was, de was opvangen in de buitenlucht. Tussendoor geniet ik met tussen pauzes en door me heen schiet een gedachte. Ik vroeg me altijd af waarom mensen zo ontevreden waren. Als kind vond ik het al vreemd, ze hadden zoveel wat ik als een gemis ervaarde en later toen ik opgroeide en mezelf op automatische piloot aan het overleven was, voelde ik mij op de 1 of andere manier niet thuis tussen de mensen. Ze hadden alles behalve de liefde voor zichzelf, voor anderen, voor de Natuur en voor de Aarde, en toch was het niet genoeg. Hoe kun je houden van bezit? het kan morgen verdwenen zijn, maar je Leven, je gezondheid, je geliefden, je kinderen, zij zijn onvervangbaar. Het Leven leven we maar 1 maal in dit lichaam, en als ik om mij heen kijk, hoe bewust staan wij daar bij stil? Zeg niet ja, als je vervolgens een hoge bloeddruk krijg van de vele media die je zo nodig moet volgen. Er wordt zoveel geschreven en veel is bewust of onbewust niet eens waar. Wat als waarheid voelt zit in Jou, niet Buiten jou. Liefde is het antwoord, de wereld verandert niet met een oerknal, maar langzaam van af het Begin. Ja ik weet het, we zijn er nog lang niet en toch mijn gevoel als kind en de daarbij behorende lessen zijn binnengekomen; Liefde... en als je ontevreden bent, tel maar een keer tot 10, adem diep in en uit , het geeft een heel ander Uitzicht!
maandag 3 juni 2013
"Doen is wat ons Levensverhaal in hoofdstukken verteld." Janosh: Steeds duidelijker ervaar ik wat ik hier kom doen. Steeds bewuster van wat in je leeft, het leven dat je hebt geleefd en je steeds meer thuisvoelen in je eigen *Huis*. De dagen geven zoveel en wat steeds duidelijker wordt; het gemis aan een luisterend oor. Te vaak zijn we bezig met Buiten, we worden overspoeld door negativiteit en raken in verwarring, angst en emotie. En als ik de trap oploop komt zo helder mijn droom binnen. Maak daar maar eens een mooi plaatje van in deze vasthoudende wereld en ik laat weer los. Niet lang, want ik wordt steeds vaker geconfronteerd met de jeugd en daar ligt ook mijn Hart! Wie weet, ik weet, mijn droom komt uit... Je eigen levensverhaal staat in hoofdstukken geschreven en elke keer blijf je in beweging om verder te gaan. Maar 1 ding is een belangrijk gegeven, het boek is niet te koop, niet te volgen in opleidingen aan scholen. Nee, het boek zit in ieder van ons, vol wijze lessen en ervaringen en wat is mooier om lessen, ervaringen te delen en uit te dragen. Want zeg nu zelf, dan pas kunnen we spreken van onafhankelijk en toch VerbondenZijn. Mijn droom....
zondag 2 juni 2013
"Geld is een 6de zintuig, zonder het welk men geen Volledig gebruik van de andere 5 kan maken." William Somerset Maugham:
Geld een Beladen woord, ook voor mij. Ik kon het woord geld niet
verdragen. Voor mijn gevoel klopte het niet. O ja, ik heb in het verleden trainingen gedaan en dan vooral met het thema 'Geld", eigenlijk moest ik erom lachen wat mensen wilden doen als ze eenmaal veel geld hadden. Standaard in het rijtje was; een Huis, een dure auto en natuurlijk een zonovergoten vakantie en dat allemaal in het teken van geld verdienen in iets waar jij goed in bent om uit te dragen. Oke, dat was het dus niet, dus ik bleef die arme luis. Geld, ik had gezien en ervaren hoe van dichtbij mensen veranderde door geld, relaties groeide uit elkaar, gezinnen werden uit elkaar gedreven en mensen veranderen in afhankelijke en zoekende wezens. En alles om de angst om geld te verliezen, de buitenkant los te laten en daadwerkelijk naar binnen gaan het eigen Licht aan te doen, te vertrouwen en naar buiten kijken. Geld; Goede Energie Laten Delen. Hoe eerder men bewust wordt van zelfinvesteren, hoe eerder men bewust wordt dat de juiste energie van binnen uit komt en naar buiten straalt, anderen bereikt en als een ketting zich verspreid. Het thema geld, geen beladen onderwerp, maar overlaad met geschenken aan energie die ten goede komen van de mensheid en de Aarde. De maatschappij is een piramide spel wat nu in elkaar stort en allen worden getriggert om los te laten, dankbaar te zijn voor wat we hebben, niet om wat we nog meer willen aan bezit. We kunnen er een mooie puinhoop van maken met zijn allen, we kunnen ook veel kapotmaken uit hebzucht en angst. Maar we kunnen er ook voor kiezen om mee te werken aan de opbouw van een duurzame maatschappij en die begint bij jou, jij bent een duurzaam persoon, een schakel in het geheel! Leer jezelf kennen en van Jezelf te houden!
zaterdag 1 juni 2013
Een frisse zaterdag, een langzame en trage start. Ach ja, de vele woorden die men verkondigt, wat schieten we ermee op? Doet me denken aan al die grote die hun ervaringen deelde, helaas de woorden werden misbruikt tot de dag van vandaag. Zwijgen is een mooi instrument, in stilte het leren van de woorden oprecht uit te spreken, vanuit ervaring, vanuit het Zijn of beter gezegd; gewoon hier zijn in het moment met alles erop en eraan. Een hoofdpijn vergezeld mij vandaag en we trekken erop uit. We krijgen het steeds gezelliger met elkaar, nieuwe uitdagingen pakken we met Liefde aan en genieten dat doen we of het nu regent of de zon schijnt. Hij vraagt iets en ik antwoord; lijkt wel of mijn hersenen goed zijn aangetast, ik onthoud gewoon niets, maar ja, zoveel is ook onbelangrijk dus ik mis niets. Te vroeg gejuicht, als ik later even rustig door de tuin loop schieten mij beelden te binnen van een klein meisje, rond een jaar of 5. Ze sprak ware woorden en nu is het meisje volwassen en de vrouw glimlacht; zo jong en al zo wijs. Niets uit boeken en geschriften, maar uit hetzelf. De jaren waren verboden woorden te spreken en nu is het tijd om te leren de taal te spreken! Waarheid zit diep in ons des te meer reden om te luisteren naar onze kinderen. Hoe jong ze ook zijn, ze spreken de waarheid, of we willen of niet, de waarheid laat zich niet tegenhouden. En wat zijn mijn gedachten nu; heerlijk zo'n dag, deel je Vreugde, je Liefde en je Plezier..
Abonneren op:
Posts (Atom)