Leven…;

Vandaag 2 jaar geleden en ik hoor de dierenarts nog zeggen "ze is op, konden wij maar net als een hond een prikkie krijgen?" Helaas, wij mensen niet. Al heb je de papieren, je komt er niet voor in aanmerking. Verkapt dat kan wel, met toestemming van de persoon, al kan die amper of niet meer praten, zijn lichaam niet of nauwelijks bewegen. 5 tot 10 dagen duurt het proces, volgepompt worden met medicatie en wat in het lichaam komt, gaat er ook weer uit, het riool in. En wat het riool veelvuldig de greppels en vijvertjes weer leegt. Aan de mens wordt verdient door het lijden in stand te houden en men wil het niet zien, noch voelen. Alsof de mens een blak_out heeft, zich veilig waant in het leven waar comfort, materie belangrijker is dan leven. Waar men wanhopig shopt in het grote aanbod van nieuwe rage in het leven geroepen om opnieuw eraan te verdienen en men gaat richting chemisch gemanipuleerd voedsel eten, gevormd tot robots die niet meer in staat zijn zelfstandig te voelen, te handelen en vooral lief te hebben. Men kan denken dat men eigendom heeft, maar echt, we bezitten niets. Ieder leven is belangrijk, ieder is hier op aarde gekomen met een doel… laat dat je niet afnemen voordat het te laat is.