We leven in een maatschappij waar verhalen eindeloos worden gevoed en emoties worden onderdrukt. Men kan niet positief zijn, loslaten, vergeven als men het donker blijft voeden en emoties blijven onderdrukken. Eenmaal bewust van de emotie, van wat er werkelijk speelt, lost het donker al op, het wordt lichter wat pijn kan doen om te Helen. Pijn kun je niet onderdrukken met medicatie, met vormen van meditatie. Pijn moet gevoeld worden in een staat van niet weten, van een vorm van absolute leegte, zodat helderheid ontstaat en de antwoorden vanuit jezelf worden gegeven.

In ieder mens zit iets unieks, iets wat ik zie, wat ik voel. De buitenkant interesseert me niet, of men nu rijk is of arm. Of men geleerd heeft of niet. In ieder zit iets unieks. Dat heeft me altijd een vorm van kracht gegeven, mensen die hun eigen kracht ontwikkelen, onafhankelijk en toch verbonden zijn met elkaar in energie. Er zijn ook mensen die niet meer te helpen zijn, hun energiestroom is afgesneden, ze voelen doods aan, daar kan men geen energie aan besteden. Ik was anders, het werd me ook vaak verteld. Het heeft me ook vaak eenzaamheid gegeven maar ook een vorm van liefde aan hen die de energie herkende en oppakte. Dat is voor mij de nieuwe mens, de nieuwe wereld… een wereld zonder duister, hardheid, afhankelijkheid!