Natuur…; Ik wilde terug, alsof de natuur mij riep. Bij aankomst riepen we alletwee verbaasd uit 'hier zijn de mensen.' We zagen veel mensen, kleine kinderen, honden, fietsers, misschien klinkt het vreemd, maar hier is het vrijwel uitgestorven. We namen een zijweg waar niet zoveel mensen liepen en we genoten van het bos, het heldere water, onze ademhalingen die weer diep doorademden zonder moeite ervoor te doen. Ik bleef staan om te luisteren naar een Vogelzang wat ik herkende uit het verleden in onze tuin. Een jong gezin maakte foto's van hun kleintjes. Een oudere man stopte en ging naast een ander persoon staan om foto's te maken. Alles ontspannen, iedereen groeten elkaar. Het water wat helder was… we hebben genoten en ons kunnen opladen in de natuur zoals ik zelf ooit gewend was. We hebben onze natuur nodig om ons te ont_en op te laden. Om onze longen te vullen met schone zuurstof. Onze energie die stroomt bij het zien van de schitterende kleuren van de bladeren die vallen. Nee, ik ben niet gek, ik mis het enorm een schone omgeving, positieve mensen en dieren. Maar ik zal mijn tijd wel vol moeten maken om definitief uit te vliegen!