Kom niet aan een moeder haar HUIS…;

De laatste jaren alleen in de supermarkt geweest, zijn op een hand te tellen. Vandaag dus even wat halen voor het eten. We zijn druk met de tuin een beetje te fatsoeneren en dan kom ik buiten. De straten vrijwel leeg, in de winkel een handjevol mensen waarvan een natuurlijk met afgeschermde mond. 'Maak het weer kapot voor anderen' denk ik en wordt verder omgeven door zombies. Weer een dingdong in mijn hoofd bij thuiskomst. Dan schiet door mijn hoofd dat een vriendin ooit zei 'als ze aan jouw kind komen dan is het mis." Ik heb een heel verleden achter mij waarvan ook jaren van armoede. Geen eten behalve brood en koffie. Waarom moet ik mij nu druk maken, dat ik verhonger, dat ik in de kou kom te zitten, dat ik opnieuw alles verlies? Daar houdt ik mij niet bezig maar dat ze ruim tien jaar geleden aan mijn huis kwamen, laat ik niet ongemerkt voorbij gaan. Ontneem een moeder niet haar *Huis* want voordat ik mijn graf inga, zal ik de laatste trap geven aan de melk_bus, hoeveel levens die heeft genomen, hoeveel leed ze hebben aangericht door mens, dier en aarde uit te buiten. Want van mijn *kind* van alle kinderen blijft men af!