Zelfs als men dood is zijn mensen nog bezig om te roven wat er nog te halen valt. En zeker onder de mensen zelf, een dode is niet belangrijk, wel zijn bezittingen. Bedrijfjes vliegen als paddestoelen uit de grond om er aan te verdienen. Zelfs bij leven is men al bezig om de boel te verdelen. Ik zag hoe men afkwam op hoe een huis werd leeggehaald, men wist niet hoe snel men er bij moest zijn om vervolgens de buit mee te nemen en als je achteraf nog hoort dat een plantje gestolen werd, sta je met ongeloof te kijken. Als iemand gestorven is staan ze in de rij om het huis leeg te halen, afspraken worden niet nagekomen, ze hebben hun buit, hun handel en verdwijnen uit zicht. Middenstanders zijn super vriendelijk om je geld afhandig te maken, omzet is omzet. Om te zwijgen van nabestaanden, voor mij heeft de afwikkeling meer dan 3 jaar geduurd tot het moment dat ik losliet. Nu wordt alles in het licht gezet wat niet zuiver is. En velen houden krampachtig vast, zoeken zogenaamde nieuwe uitwegen en anderen mogen het ophoesten. Geld is energie, liefde en kracht en het houdt velen slaafs. Het blijft investeren in een zieke maatschappij. Geld is een energie en als men begint te investeren in zichzelf, begint men aan opbouwen van een gezondere levenswijze, in simpelheid. Hoe leger het wordt, hoe creatiever men wordt. Men begint te investeren in hen die gezonde producten levert, waar de grondstoffen zoveel mogelijk weer worden verbouwd op natuurlijke wijze met respect voor lichaam, geest en onze aarde.

Weg met al die labels, termen en armoede_denken… men zegt niet voor niets dat we de doden met rust moeten laten. Een mens mag niet waardig sterven, geen kans om te transformeren van lessen die het heeft doorstaan om te leren.

Liefde is wat ontbreekt, een gebrek aan liefde drijft velen tot zelfvernietiging, ze worden niet gezien, niet gehoord… behalve hun vermogen zodat de zieke economie verder kan met vervuilen en de massa zichzelf blijft vervuilen!!!!